สำนวนอเมริกันในหมวดอักษร “C” (ต่อ) # 6-06

สำนวนอเมริกันในหมวดอักษร “C” (ต่อ)
เรียงตามตัวอักษร ถัดจากคำว่า “Call” ก็มาถึงคำว่า “Can” ซึ่งเป็นคำง่าย ๆ เหมือนกัน แต่มีพิษสงประจำตัวมิให้ใครดูถูก หยั่ง “ชาวนาเยี่ยงตาสี” ได้เลยทีเดียว
คำว่า “Can” นั้น ตามหลักไวยากรณ์อังกฤษจัดให้เป็นคำประเภท “Modal verbs” ซึ่งเรียกว่าเป็นคำ “กริยาช่วย” (อันเป็นกลุ่มของคำที่ทำหน้าที่แตกต่างไปจากคำประเภท “กริยาวิเศษณ์” )
พวกคำที่เป็นกริยาช่วย (Modal verbs) นั้นก็ได้แก่ Can, Could, May, Might, Must, Ought to, shall, should, will, would, Dare, Need, Have to, and Used to. และหลายคำตามที่ได้เอ่ยถึงมานี้สามารถใช้เป็นคำนามได้อีกเสียด้วย ซึ่งเราก็จะได้นำมาตีแผ่กันต่อไป
แน่ละ คำว่า “กริยาช่วย” ก็ย่อมมีหน้าที่แตกต่างออกไปจากคำว่า “กริยาวิเศษณ์” และ ณ ที่นี้ ขอให้ทำความเข้าใจไว้เพียงสั้น ๆ ก่อนว่า (๑) คำที่เป็นกริยาช่วยนั้นมีอยู่เพียงเท่าที่เอ่ยมาในวรรคก่อนนี้แล้วเท่านั้น ส่วนกริยาวิเศษณ์นั้นมีมากมายหลายกระบุงโกย และว่ากันตามหลักแล้ว ทุกคำที่เป็นคุณศัพท์เมื่อต่อท้ายด้วย “ly” ก็แปลงกายไปเป็นกริยาวิเศษณ์ได้ดั่งใจนึก (๒) คำที่เป็นกริยาช่วย (Modal Verbs) ก็ทำหน้าที่ช่วยคำกริยาตัวจริงทำให้มีความหมายเน้นหนักลงไปทางหนึ่งทางใดก็ได้ หรือจะทำให้น้ำหนักกลับเบาลงไปบ้างก็ได้ หรือทำให้รู้ว่าเป็นเรื่องในอดีต หรือปัจจุบัน หรือจะลามปามไปเป็นเรื่องในอนาคตอย่างที่เราเรียกว่า “กาล” หรือ “Tense” คือ อดีต ปัจจุบัน และอนาคต ฯลฯ ก็ยังได้
เออแน่ะ ตั้งใจให้เป็นเพียงคอลัมน์ของสำนวนอเมริกัน แล้วไหงจึงหลุดออกมาว่ากันถึงเรื่องไวยากรณ์ไปแล้วก็ไม่รู้ แต่จะว่าไปเป็นไรมี การใช้ภาษาที่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของภาษาที่หนึ่งหรือที่สองของผู้นั้นก็เป็นการส่อแสดงว่าเขาเป็น “ผู้ที่มีการศึกษา” (Educated) อันเป็นความรู้สึกที่ฝรั่งเขาเรียกว่า “Self esteem” หรือ “กูแน่”ซึ่งคนเราน่าจะมีบ้างพอสมควรมิใช่ฤา
กลับไปหาคำว่า “Can” ต่อไปอีกสักพัก รับรองว่าไม่เสียเที่ยวหรือเสียเวลาไปเปล่า ๆ ปลี้ ๆ หรอกน่า
เราก็คุ้นกับคำว่า “Can” อยู่กันมากพอสมควรแล้วในความหมายว่าทำได้หรือมิได้ คือมุ่งไปที่ความสามารถ หรือความเป็นไปได้ อย่างที่เราใช้กันในประโยคที่ว่า Can I do this? Can I do that? Can you call back tomorrow? Etc. เมื่อเป็นเรื่องของปัจจุบันกาล และถ้าเป็นอดีตกาล เราก็ใช้คำว่า “Could”
เนื้อที่ของคอลัมน์ที่กะว่าพอประมาณสำหรับมื้อนี้หมดลงเสียแล้ว ขอยกไปต่อในมื้อหน้าน๊ะครับ
ขอให้อยู่เย็นเป็นสุข